« Dans la quête aux réductions d’émissions de CO2, on parle régulièrement de différents leviers : démographie, décroissance, sobriété, efficacité énergétique ou encore mix énergétique. Pour comprendre l’impact de chacun de ces termes, il est commode de se servir de l’équation de Kaya. Cette équation, que l’on doit à l’économiste japonais Yoichi Kaya, décompose les émissions de CO2 énergétiques (donc qui proviennent de la consommation d’énergie) selon une formule mathématique qui n’est qu’une tautologie, mais qui donne un axe de lecture intéressant. Dans « Environment, Energy, and Economy : strategies for sustainability« , il écrit en 1997 que la quantité de CO2 énergétique émise dans l’atmosphère est égale à l’intensité carbone de l’énergie, multipliée par l’intensité énergétique du PIB, multipliée par le PIB par habitant, multiplié par la population. » … Simon Yaspo.
De kans bestaat dat de groenten en het fruit in onze supermarkten, geplukt en verpakt zijn door een arbeidsmigrant in het zuiden van Spanje. Met tienduizenden werken ze daar, in bloedhete plastic kassen – vaak onderbetaald en zonder verblijfsvergunning – in de groentetuin van Europa. “Goedkope groenten, ja. Maar tegen welke prijs?”
‘Hier, rond het meer, moeten bewoners het van elkaar hebben. De overheden doen amper iets om de situatie te verbeteren.' Het meer, dat is Mexico’s op één na grootste meer, het Cuitzeomeer. En die situatie, dat is de droogte, die nog nooit zo schrijnend was als nu. Lokale dorpsbewoners moetener leven van visserij en veeteelt. Maar d klimaatverandering en langdurig wanbeheer vormen een dodelijke cocktail. ‘Binnen 10 jaar is dit een dode zone.’
Mexico wordt uitzonderlijk hard getroffen door een extreme hittegolf die mens noch dier spaart: meren drogen uit, voedsel wordt schaars. Het Cuitzeomeer biedt nauwelijks nog water.