« Dans la quête aux réductions d’émissions de CO2, on parle régulièrement de différents leviers : démographie, décroissance, sobriété, efficacité énergétique ou encore mix énergétique. Pour comprendre l’impact de chacun de ces termes, il est commode de se servir de l’équation de Kaya. Cette équation, que l’on doit à l’économiste japonais Yoichi Kaya, décompose les émissions de CO2 énergétiques (donc qui proviennent de la consommation d’énergie) selon une formule mathématique qui n’est qu’une tautologie, mais qui donne un axe de lecture intéressant. Dans « Environment, Energy, and Economy : strategies for sustainability« , il écrit en 1997 que la quantité de CO2 énergétique émise dans l’atmosphère est égale à l’intensité carbone de l’énergie, multipliée par l’intensité énergétique du PIB, multipliée par le PIB par habitant, multiplié par la population. » … Simon Yaspo.
Vlaanderen heeft een nieuw type energiebeleidsovereenkomsten gelanceerd. De overeenkomsten hadden een hefboom kunnen worden om de Vlaamse industrie in de richting van klimaatneutraliteit te bewegen - en dus concurrentieel te houden. Maar het is een cadeautje geworden voor de industrie, zonder veel tegenprestaties of transparantie. Een gemiste kans in een cruciale periode voor de klimaattransitie, reageert Bond Beter Leefmilieu.
De vele keuzes die moeten leiden tot de industrie van de toekomst, vergen een intensief debat tussen industrie, politiek én burgers. Dat vereist eerlijke informatie en transparantie, zowel van de overheid als van de industrie. Alleen neemt de Vlaamse overheid het niet zo nauw met het informeren van haar burgers, meent Tycho Van Hauwaert, beleidsexpert Industrie bij Bond Beter Leefmilieu.
Bond Beter Leefmilieu tekent bezwaar aan tegen de geplande hervergunning van de raffinaderij van Total in de Antwerpse haven. Total verwerkt er ruwe aardolie tot afgewerkte producten, zoals kerosine en benzine, en heeft er een chemische stoomkraker.
Na de storm aan berichten over de PFOS-vervuiling in Zwijndrecht, de geheime dading en het gebrek aan handhaving door de overheid blijkt één constante: in Vlaanderen wordt het milieubeleid geschreven op maat van de industrie, zonder de maatschappelijke kosten en de volksgezondheid in rekening te brengen. Hoog tijd dat Vlaanderen het industrie- en milieubeleid zélf begint te sturen.
