Veille 2.1

Katoenen kleding van Zara en H&M blijkt gelinkt aan illegale houtkap in Brazilië. De Britse milieuorganisatie Earthsight kon bijna een miljoen ton grondstoffen volgen van de Braziliaanse Cerrado tot de Aziatische kledingfabrieken waar katoenen T-shirts voor beide merken in elkaar worden gestikt.

Textiel wordt op grote schaal vernietigd: zo’n 3,4 miljard T-shirts gaan jaarlijks de vuilbak in. Het merendeel zijn retourzendingen. Dat blijkt uit een nieuw rapport in opdracht van het Europees Milieuagentschap.

Je merkte het vast ook al in je eigen kleerkast: kledij gaat steeds minder lang mee. Samen met de prijs daalt ook de kwaliteit, en modetrends veranderen razendsnel. Sommige merken willen kwaliteitsvollere en duurzamere mode ontwerpen, maar hoe begin je daaraan?

De Europese Commissie wil weten of onze kleding vrij is van schadelijke chemicaliën. Onafhankelijke laboratoria in België, Duitsland en Italië concluderen dat een zesde van ons textiel onze gezondheid kan schaden.

Na vijf jaar komt er eindelijk nog eens een loonsverhoging aan voor de 4,5 miljoen kledingarbeiders in Bangladesh. Maar die loonsverhoging dreigt wel heel mager uit te vallen nu de werkgevers een schandalig ontoereikend voorstel van 10.400 Tk of minder dan 90 euro per maand op tafel leggen. De fast fashion-merken, die al jaren leefbare lonen beloven, weigeren hun steun uit te spreken voor de looneis van de vakbonden en zich te engageren om hogere prijzen te betalen aan hun leveranciers.

Tegenwoordig loont het soms om kleren opnieuw binnen te brengen bij de modeketens. Die geven je er een kortingsbon voor, en een goed gevoel. Ze beloven immers dat de kledij een “tweede leven” kan krijgen.

Op 24 april 2013 kwamen 1138 kledingarbeiders om het leven toen in Bangladesh een gebouw instortte waarin kleding werd gemaakt voor westerse modemerken. Op de tiende verjaardag van de ramp organiseerden de Schone Kleren Campagne en de campagne Made With Respect een actie in Brussel. Hiermee willen ze beleidsmakers aanmanen om te zorgen voor een meer ambitieuze wetgeving.

Precies 10 jaar geleden stortte de Rana Plaza-kledingfabriek in Bangladesh in. De enorme ramp bracht aan het licht in welke onmenselijke omstandigheden kledingarbeiders werken. Is er intussen iets verbeterd? Documentairemaakster Lies Van der Auwera en ACV-persmedewerker Patrick Van Looveren gingen kijken.

Op 24 april 2013 stortte in Dhaka, hoofdstad van Bangladesh, een gammel gebouw in waar naaisters (hoofdzakelijk vrouwen) voor westere consumenten spotgoedkope merkkledij fabriceerden aan hongerlonen in erbarmelijke werkomstandigheden. Van de 3112 aanwezige personen kwamen er officieel 1138 om het leven, terwijl anderen zwaargewond overleefden. Is er sindsdien iets veranderd?

Tien jaar na Rana Plaza is er het boek “Kleerkastvasten” van journaliste en fairfashionexperte Sarah Vandoorne. Het is een wereldwijde zoektocht naar de processen, impact en verduurzaming van de kledingindustrie.

Sinds we helemaal overstag zijn gegaan voor online shoppen, neemt ook het terugsturen van kleding en elektronica enorm toe. En wat blijkt uit een Zweedse studie? Hoe goedkoper de spullen die je retourneert, hoe vaker die door de producent worden weggegooid.

Hoewel ze niet meer te verkrijgen zijn in de winkelstraten van Moskou en Sint-Petersburg, gebruiken kledingmerken als Esprit en New Look Russische olie om hun kleding te produceren. Daarmee voeden ze onrechtstreeks de oorlog in Oekraïne, blijkt uit onderzoek.

Textielverf is een van de meest schadelijke componenten van de kledingindustrie. Duurzame ondernemers blikken terug op het verleden om alternatieven te zoeken voor synthetische kleurstoffen. Zelf kan je aan de slag met voedselresten of met onkruid of gebladerte langs de weg. ‘Achter elke kleur schuilt een heel proces, maar dat zijn we kennelijk vergeten.’

De Chileense milieurechtbank onderzoekt de impact van de duizenden ton afgedankte kleding die jaarlijks gedumpt wordt in de Atacamawoestijn. De impact op het ecosysteem is zo groot dat advocaten in de zaak spreken over “nalatigheid en schuldig verzuim”.

Europese en Amerikaanse kledingmerken verkleuren, verzuren en verbleken Afrikaanse rivieren. Met dank aan onze honger naar fast fashion. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van Water Witness International.