Flux continu

De klimaatbeweging vindt het makkelijker om tegen fossiele industrie actie te voeren, dan voor groene industrie. Dat laatste is echter noodzakelijk om een ecologische transitie te winnen.

We leven in een tijd die is als gesmolten glas. Althans dat is wat auteur en consultant Fredo De Smet ons vertelt in deze bijdrage voor de blogreeks ‘Verzet u eens’. Die beeldspraak kan je onzeker maken, of angstig. We worden willens nillens allemaal glasblazer en moeten keuzes maken. ‘De mens moet op zoek naar een nieuwe plaats op deze wereld. Deze keer in relatie met de natuur. We moeten het oude loslaten, en ver vooruit durven denken.’

Artisanale mijnbouw heeft doorgaans geen al te beste reputatie. Maar soms is dat het enige wat mogelijk is. Vraag dat maar aan de kazabuleurs, ofwel mineraalduikers, in het door geweld geteisterde Oost-Congo.

Lena Bulckaert en Sébastien Hendrickx zijn vrijwilliger bij ‘Meer dan genoeg’. We spraken met hen over hun manifest dat pleit voor diepgaande politieke en economische veranderingen.

De energietransitie jaagt de vraag naar grondstoffen de hoogte in. Dat schept heel wat kansen en uitdagingen. Maar grijpen we die ook? En zo ja, wie dan?

Ontdek het 4,5 miljard jaar oude verhaal van de planeet die we onze thuis noemen: de aarde. Vandaag de dag is de aarde een planeet waarop 8 miljard mensen wonen, mensen die een grotere invloed hebben op de vormgeving van ons aardoppervlak dan de meeste natuurlijke processen. Dramatische wendingen in onze geschiedenis hebben gemaakt dat de mens controle heeft gekregen over de natuur. Maar het is noodzakelijk om hieruit ook de nodige lessen te trekken, voor het te laat is. Earth – een vijfdelige miniserie op Canvas Een erg goede reeks over natuurlijke transities in de geschiedenis van de aarde met schitterende beelden maar evenzo sterke wetenschappelijke onderbouwing. Momenteel werden reeds drie van de vijf afleveringen uitgezonden. In zijn geheel te bekijken via vrt max.

Wies Willems, beleidsmedewerker grondstoffen bij Broederlijk Delen, overloopt de hoopgevende en zorgwekkende evoluties in Latijns-Amerika, een continent tjokvol mineralen en metalen die onmisbaar zijn voor de energietransitie.

Hoe kunnen ontwikkelingslanden de strijd tegen de klimaatverandering adequaat aangaan? Onderzoekers Ishac Diwan en Vera Songwe pleiten voor een verlichting van hun schulden, zodat ze kunnen investeren in de noodzakelijke groene transitie.

De ‘waterstofeconomie’ is oude wijn in nieuwe zakken. Het is de droom van een schijnbaar onuitputtelijke en goedkope energiebron, die ons leven aangenaam en onze economie competitief maakt. Net als vroeger steenkool, en daarna ook olie, gas en kernenergie. Elke energiebron kwam echter met een prijskaartje: vervuiling, afval en een ontregeld klimaat. Hernieuwbare energie vergt een lastige aanpassing van brandstoffen naar elektriciteit, en dus kwam waterstof als geroepen. Want waterstof brandt zonder CO2-uitstoot en lijkt het onmogelijke mogelijk te maken: een energietransitie zonder grote aanpassingen. Met waterstof blijft alles bij het oude: in plaats van aardgas verwarmen we in de toekomst met waterstof, in plaats van benzine of diesel tanken we waterstof en ook industrie en gascentrales draaien binnenkort op waterstof. Dit maakt niet alleen onze energie proper, maar geeft zelfs de huidige energie-infrastructuur een tweede leven…

De energietransitie is ook een overgang naar duurzaamheid op alle vlakken. Of zo zou het moeten zijn, maar in Jordanië is dat geen zekerheid. ‘Hernieuwbare energie mag niet in handen zijn van een kleine groep van machtige mensen.’