Transition énergétique ?

Wie de grote media volgt krijgt al snel de indruk dat er geen alternatief is voor de toenemende militarisering van Europa. In dit dossier gaan we samen met experten en de vredesbeweging op zoek naar wat er aan de basis ligt van de toenemende oorlogskoorts en wat we eraan kunnen doen.

Buitenlandse ervaring bevestigt mijn jarenlange vermoedens: grote media geven selectieve versie van de waarheid. In ons aller nadeel. Begonnen als arbeider bij Sabena (1975-1984) - niet vanuit een of andere ideologische keuze maar vanuit noodzaak. Mijn diploma van de landbouwschool in Vilvoorde bracht me immers niet aan een baan. Later toch ambtenaar Departement Leefmilieu Vlaams Gewest (1984-1995) geworden. Ondertussen een Licentiaat Politieke Wetenschappen gehaald aan de VUB (1989-1993). In 1982 de stap gezet naar de politiek. Keuze was beperkt. Uiterst links bracht schitterende analyses van perversie van overheersende economische systeem maar bood verkrampte dogmatische alternatieven. CVP (CD&V), PVV (VLD), VU uiteraard géén optie. SP ideologisch OK maar principeloze machtsdeelname, corruptieschandalen jaren 1970 en beschamende atlantische slaafsheid (remember Willy Claes) sloten hen uit. Agalev (de partij, niet de beweging) was degelijk alternatief. Een andere manier om aan progressieve politiek te doen.

De NAVO dringt aan op verdere escalatie van de oorlog in Oekraïne, waarbij Duitsland onder enorme druk staat om tanks te sturen naar Oekraïne. Deze oorlog helpt de VS om zich te concentreren op zijn erkende belangrijkste rivaal, China. Oekraïne zou wel eens het eerste slagveld kunnen worden van een derde wereldoorlog. Daarom is de uitbouw van een sterkere en luidere vredesbeweging een dringende prioriteit.