Opvolging

Als gevolg van bijna 50 jaar zoutwinning door het chemische miljardenbedrijf Braskem is een vijfde van de Braziliaanse stad Maceió onbewoonbaar verklaard. Terwijl de bulldozers elke herinnering aan leven uitwissen, woedt een bittere strijd over wat een leven waard is.

Peter Tom Jones, directeur van het Instituut voor Duurzame Metalen en Mineralen (SIM²) van de KU Leuven en auteur van klimaatklassiekers zoals ‘Terra Incognita’ (2006) en ‘Terra Reversa’ (2009), ligt stevig onder vuur van aantal activisten voor zijn documentaire ‘Europe’s Mining Renaissance: A Catalyst for Climate Neutrality’ die gefinancierd werd door de KU Leuven en de EU.

Burgerlijk ingenieur-architect en docent ruimtelijke ordening Peter Lacoere schreef ‘Van Groei naar Grens – Ruimteneutraliteit en bouwshift als doelstellingen van duurzaam landgebruik’. Rik Pinxten: “Lacoere brengt een complexe materie samen voor de geïnteresseerde politicus, ambtenaar en ook de geïnformeerde burger om bewust en onderbouwd tot een onafwendbaar beleid te komen dat natuur, landbouw en bewoning duurzaam en leefbaar samenbrengt.”.

De zender NBC meldt dat “Amerikaanse hoge functionarissen in alle stilte bij de Oekraïense overheid aandringen op vredesoverleg met Rusland”. Deze ommezwaai is een gevolg van de evolutie aan het front.

Steeds meer Joodse Israëli verlaten die regio of willen dat doen. Die emigratie heet 'yerida' en is het tegengestelde van de 'aliyah', de immigratie van Joden uit de zogenaamde diaspora naar Israël. De Israëlische overheid maakt emigratie knap lastig. Door o.a. de eis van een exit visum en andere administratieve obstakels.

We kunnen geen krant openslaan of het nieuws beluisteren of er komt wel iets voorbij dat met klimaat, milieu of duurzaamheid heeft te maken. Met veel bombarie is door Europa een klimaatbesluit genomen dat echter niet verder reikt dan een inspanningsverplichting. Dus tot niets.

Het Amazoneregenwoud is de ultieme wildernis. Hier heerst de natuur, groots en meedogenloos, in al haar glorie. Dit was en is geen plaats voor landbouw of voor de mens, op een handvol jagers en verzamelaars na. Of toch? Recent archeologisch onderzoek heeft dit beeld volledig op zijn kop gezet.

Onder het beton en asfalt van São Paulo liggen honderden rivieren begraven. En toch onderging deze Braziliaanse miljoenenstad recent de derde grootste droogte in tien jaar. Journalist Peter Speetjens woont ter plaatse en doet het verhaal van de stad vol water die vreest voor een tekort aan drinkwater. ‘Wij willen rivieren én wegen, niet het ene of het andere.’

Het afval van meer dan 200 miljoen mensen beheren is geen sinecure, en dat ondervinden de Nigerianen aan den lijve. Het land produceert elk jaar een indrukwekkende 42 miljoen ton afval. Dat heeft zijn impact op de gezondheid van mens en milieu. De Nigeriaanse journalisten Oke Peter en Damilola Shittu staken hun neus in de vuilnisbelten en gingen op zoek naar de problemen en de alternatieven.

Ze trekken illegaal het gebied binnen, op zoek naar goud. Ze kappen het bos en vergiftigen de rivieren met kwik. En ze zijn met zo’n 20.000 sinds 2019, deze illegale goudzoekers in het inheemse gebied Terra Yanomami in Brazilië. De regering-Bolsonaro, die doet niets. Ze introduceerde zelfs wetgeving die de mijnbouw in het Amazonewoud, inclusief de beschermde gebieden, moet bevorderen.

Middenin de complexiteit van een geliberaliseerd-energielandschap-in-crisis en de drama’s voor (veel) mensen en de planeet, schrijf ik over een andere belangenlogica. Mijn stiekeme hoop om energiecoöperaties te betrappen op ambitieuze groeistrategieën en wie weet zelfs gekruid met wat sociale strijd.