La veille

Air New Zealand heeft de doelstelling om zijn uitstoot tussen 2019 en 2030 met bijna een derde te verminderen, laten vallen. Kunnen luchtvaartmaatschappijen wel zulke doelen halen zonder koolstofcompensatie?

Volgens nieuw onderzoek van de Universiteit van Cambridge en de Vrije Universiteit Amsterdam overdrijven de meeste CO2-compensatieprogramma’s in hoeverre ze bomen planten of ontbossing voorkomen. Dat zet het systeem van de populaire koolstofkredieten zwaar onder druk.

Rijke landen zijn bijna 180.000 miljard euro verschuldigd aan ontwikkelingslanden, stelt een studie in Nature. Ze zijn immers verantwoordelijk voor een in verhouding hogere CO2-uitstoot, terwijl arme landen het zwaarst worden getroffen door de gevolgen daarvan.

Koolstofcompensatiemarkten worden belangrijker en belangrijker, maar verdienen ook een kritische blik. Dat schrijft Simon Zadek, directeur van NatureFinance. ‘Slecht geregelde systemen hebben de opkomst van “koolstofcowboys” mogelijk gemaakt.’

Er rammelt nogal wat aan de vrijwillige klimaatinspanningen van de acht grootste Europese vliegmaatschappijen. Nieuw onderzoek spreekt onder meer van misleidende beweringen, te grote afhankelijkheid van bedenkelijke koolstofcompensaties en veel te lage kosten voor een ton CO2.