La veille

Au lendemain des sabotages de la centrale de Fessenheim et de celle de Framatone en 1975, la revue Ecologie publie dans son deuxième numéro une enquête consacrée à « l’éco-sabotage ». Rassemblant les communiqués de revendication et les réactions de divers collectifs anti-nucléaires de l’époque, on retrouve à travers ces textes les débats internes au milieu contestataire, comme le traitement médiatique de ces actions qui résonnent aujourd’hui avec une éclatante actualité. [1]

De klimaatcrisis wordt steeds tastbaarder, maar we blijven consumeren en broeikasgassen uitstoten aan een onhoudbaar tempo. Is radicaal activisme de enige manier om de wereld nog wakker te schudden? MO* ging in gesprek met drie activisten over ‘eco-sabotage’ en andere soorten klimaatverzet.

In zijn boekje over eco-sabotage verbaast Andreas Malm zich erover dat de klimaatbeweging wel hard roept om actie, maar zelf tot dusver niet overgaat tot echte actie. Alsof de klimaatactivist te goed opgevoed is, te braaf. Of gelooft de klimaatactivist zelf niet in actie? Malm vraagt zich af of de tijd aangebroken voor een nieuw soort actie: eco-sabotage.